vijfde dag Curacao

Vanmorgen keurig in het goede ritme. Trouwens we slapen goed op deze bedden. Mag ook wel gezegd worden. Als iets goed is vergeet je dat altijd te vermelden. Om 8.00 uur aan de ontbijttafel die nog steeds goed verzorgd is. Een vrolijke Curaçaose dame vraagt of we al getekend hebben voor aanwezigheid en eindigt dan met een vrolijk danki dushiiiii, Het verse gesneden fruit is zo lekker dat we besluiten om 2 extra bakjes mee te nemen voor mee na het strand. Maar eerst willen we wel eens zien wie er uit hotelkamer 19 komen. Want voordat we gingen slapen klonk daar een behoorlijke ruzie tussen een norse man en een pittige Belgische dame. In ons hoofd speelden daar vreselijke taferelen af en moesten het wel aso’s zijn. Maar wat schetst onze verbazing als ‘s morgens een vriendelijk goedemorgen groetende oude man tevoorschijn komt gevolgd door een pittige oude dame met een strak permanentje op het hoofd. Niks deed denken aan de ruzie die ze hadden. Gezien het gedrag van de man doet vermoeden dat hij al enigszins dementerend is en de vrouw hem de avond ervoor met veel verbaal geweld moest weerhouden om de kamer midden in de nacht te verlaten. Iets anders kunnen we er niet van maken.
Vandaag besluiten Eddy en ik om nog een keer naar de Santa Martha Baai te gaan en dan iets beter voorbereid want we hebben daar nog lang niet alles gezien. We nemen brood mee en water en natuurlijk de onderwatercamera. Het rijden op die hoogte is nu al wat makkelijker omdat je weet wat je te wachten staat. Dit keer besluiten we iets verder door te rijden en komen tot onze verbazing nadat we de spookstad achter ons hebben gelaten bij dure bungalows waar tevens aangegeven staat dat er bewakingscamara’s hangen. Maar de hoogtes die we nu moeten bedwingen zijn nog een paar graden erger dan eerder. Op een geven moment is het zo nauw en besluiten we achteruit weer terug te rijden. Meer risico is niet verantwoord. Maar achteruit een berg af valt niet mee. Opgelucht halen we adem als we halverwege bij een bungalow van een Engelsman kunnen keren. Ach zegt ie het is ook een doodlopende weg je had nergens gekomen het is echt voor bestemmingsverkeer. Maar het uitzicht was natuurlijk wel geweldig en dat hebben we dan maar weer mooi meegepikt. Terug bij de baai zijn we helemaal alleen.
In het hotel hadden we ons al ingesmeerd en we gaan meteen maar snorkelen. Tijdens het snorkelen zagen we prachtige vissen. Het lijkt of de natuur hier zijn habitat weer heeft terug gewonnen. Doordat er minder verstoring is door mensenmassa zie je dat het koraal zich hier weer herstelt van de zware orkaan een paar jaar geleden die het koraal van Curaçao flink beschadigd heeft. We maken foto’s en genieten van ons tijdelijke paradijsje. Eten onder een rieten parasol ons fruit op en prijzen ons gelukkig dat we dit samen mogen meemaken. Daarna nog eens snorkelen en wat mooie foto’s geschoten. Broodje eten en dan voelen we dat we beter niet meer kunnen gaan snorkelen want de zon brandt al aardig op onze ruggen maar we kunnen het niet laten. Nog één keertje voordat we verder gaan. Ondertussen kwamen er ook Duitsers die geattendeerd waren door hun hoteleigenaar dat dit een mooie baai was. Het voelt een beetje alsof ze indringers zijn in ons paradijsje. Het wordt tijd dat wij weer verder gaan. Op de terugweg komen we langs butterfly garden en drinken daar een bakje thee. Zeer vriendelijke mensen maar niks bijzonders om daar te zitten. Daarna naar het hotel en als we gedoucht hebben komen we er achter dat we toch weer flink verkleurd en zelfs op sommige plekken verbrandt zijn. Maar een beetje SOS zalf van de Action doet wonderen. Toen ik de email checkte zat daar ook een email bij van de verhuurder van de villa waar we donderdag heen gaan. Of we even contact willen opnemen over het tijdstip dat we daar verwachten aan te komen. Bij het hotel wil iedereen zijn verhaal doen over wat ie gedaan heeft en wat ie geboekt heeft. Wel leuk om info en belevenissen uit te wisselen. Zo was er een vader en dochter die de avond ervoor heel prachtig aan de kust hadden gegeten. Het restaurant zit hemelsbreed 400 meter van ons hotel vandaan en aangezien we nog zaten te bedenken waar we zouden gaan eten besloten we dat we daar dan heen zouden gaan. Het werd Sain Tropez Ocean Club. Je kon zien dat dit een restaurant voor de upper class was. Het was die avond tapas avond. Een klein dik mannetje wat qua trekken deed denken aan Roy Donders deed gemaakt vriendelijk maar bleek uiteindelijk zeer verveeld van de gasten. Zodra we wat vroegen deed ie veel moeite om het zo vaag mogelijk uit te leggen. Ook de menukaart kregen we niet te zien. Roy had besloten dat wij een kleine tapas kregen en zo geschiedde. Hij wuifde weg dat het niet duur was. Op onze tafel werd een bakje met sardientjes in het zuur gezet, pittige gehaktballen in tomatensaus, 2 kleine stukjes zalm, een schaaltje gamba’s in wodkasaus, geroosterde aardappeltjes met iets van saus erover en een minikarbonaadje. Tja best wel lekker maar Eddy en ik maakten ons wel zorgen over wat het ging kosten. Vooral omdat er echt van die types als Harry Mens met sjieke vrouwen kwamen zitten aan de gereserveerde tafeltjes die meteen een fles Moët kregen aangedragen. Maar toen Roy ( ik noem het toch maar even zo als was deze Roy wel echt een valse nicht) weer bij ons kwam deed ie voorkomen dat we de ronde kip nog niet hadden gehad. Dus na een tijdje kregen we een paar kippenvleugeltjes piri piri , ongevraagd ook 2 halve eieren want dat hoort erbij zei Roy en ook nog eens bleek later camembert soufflé. Nou dat had van ons niet gehoeven. Toen kwam het spannende moment. We gingen afrekenen. We durfden geen drankje meer te nemen. Uiteindelijk betaalden we 100 dollar wat het zeker niet waard was en hadden we elk bakje per stuk betaald. Eén ding kun je van Roy zeggen hij wist het wel te verkopen. We hebben veel goedkoper gegeten in Willemstad en ook zeker lekkerder. Teruggekomen in het hotel is het weer gezellig in de Haciënda we hebben smakelijk zitten lachten om de 26 jarige Marit die versiert werd door een 70 jarige hotelgast die zij als rasechte Amsterdammer zijn plaats wees. Ze zat een boek te lezen van Edward Tolle (een psycholoog) en adviseerde die man om dat maar te gaan lezen zodat ie beter met zijn stemmingen en emoties kunnen omgaan.
Om half 12 gaan we op bed. Morgenvroeg alles inpakken want dan worden we om 10 uur verwacht bij de villa. Het is ook nog wel een half uurtje rijden en we willen van te voren nog even boodschappen gaan halen bij de Albert Heijn.
Nieuwsgierig hoe de villa er morgen uit zal zien.

Veel liefs Eddy en Karla